Του Θύμιου Γεωργόπουλου
Το τελευταίο Μαρινάκειο απόκτημα, η ταινιοθήκη και το σήμα του Mega, θυμίζει εν πολλοίς την ιστορία της κυρίας η οποία είχε ως κατοικίδιο έναν πύθωνα. Τόσο πολύ δε αγαπούσε το φίδι ώστε συνήθιζε να κοιμάται αγκαλιά του και αυτό απλωνόταν σφιχτά πάνω της από το κεφάλι μέχρι τα νύχια.
Όταν η κυρία παρατήρησε ότι ο πύθωνας είχε πάψει να τρέφεται για πολλές μέρες, επισκέφθηκε τον κτηνίατρο ο οποίος της αποκάλυψε την σκληρή αλήθεια. Το φίδι προετοίμαζε το στομάχι του για ένα μεγάλο γεύμα. Και το γεύμα επρόκειτο να είναι η ίδια η γυναίκα!
Είναι γνωστό ότι, στην Ελλάδα, η επένδυση στα media –και κυρίως στην τηλεόραση- είναι μια μπίζνα ζημιογόνα ή υψηλού επιχειρηματικού ρίσκου. Ακόμα και στις εποχές που πρυτάνευε η νταβατζιλίδικη αρχή «δεν παίρνω λογαριασμό, αλλά στέλνω τον λογαριασμό (να πληρωθεί με κρατικό χρήμα)», η ενασχόληση με τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ήταν πάρεργο.
Ωστόσο είναι μία δραστηριότητα που χωρίς αυτήν, δεν μπορούν να ελεγχθούν οι κρατικοί ταμίες και ο δημόσιος κορβανάς, για να γεμίζει αδιάλειπτα με φρέσκο χρήμα (και με εγγυοδοσίες του «αέρα») το πορτοφόλι του «επενδυτή» για την ευόδωση των «επιχειρηματικών» του σχεδίων.
Τα τηλεοπτικά κανάλια είναι μέσα πλουτισμού και «βαφεία χρήματος». Το χρήμα ακόμα κι αν εισαχθεί λερό και μαύρο, θα βγει καθαρό και πάλλευκο!
Αν μάλιστα κάποιος «επενδυτής» έχει εκκρεμείς δοσοληψίες και απλωμένο τραχανά με την δικαιοσύνη, τότε είναι που (όπως ο βαλές κόβει στην ξερή) η απόκτηση τηλεοπτικού καναλιού, εκτός του ότι γίνεται ισχυρό «τεκμήριο αθωότητας», μαζεύει και τα φύλα από το κατηγορητήριο.
Είναι γνωστή η ρήση περί “νταβατζήδων” του «Βούδα» της Ραφήνας, το Βατερλό του νόμου περί «βασικού μετόχου» (που έδειξε ποιος κάνει κουμάντο και στο κόμμα της ΝουΔου) και το ξεσάλωμα που επακολούθησε.
Είναι γνωστό το ραντεβού του Γιώργου Παπανδρέου με τον πατριάρχη Γιώργο Μπόμπολα στο «Πεντελικόν» και η (μετά τις «νουθεσίες» που έλαβε) απόσυρση των απειλών περί “πτώσης της κυβέρνησης του αν δεν κέρδιζε την πλειοψηφία των δήμων και περιφερειών“.
Είναι γνωστά τα σούρτα φέρτα του Σταύρου Ψυχάρη (ΔΟΛ και MEGA) στο Μαξίμου όταν ένοικος ήταν ο Αντώνης Σαμαράς και βουλευτής της πλειοψηφίας ο υιός του Ανδρέας.
Είναι γνωστή η «γάτα των Ιμαλάϊων» όπως την «αποκάλυψε» ο κ. Σταύρος στο ραντεβού του με τον Τσίπρα.
Το τι αποδείχτηκε από την εκδοχή Ψυχάρη είναι επίσης γνωστό, γιατί αποτελεί πλέον ιστορία.
Ο «νόμος Παππά» αναδείχτηκε σε μείζονος σημασίας εθνικό ζήτημα (με την συστράτευση ΝουΔου και ΠΑΣΟΚ), σχεδόν σύσσωμη η ενημέρωση από το 2015 έλαβε χαρακτηριστικά που θα καθιστούσε τον Γκαίμπελς «ζηλωτή», το MEGA εγκαταλείφθηκε από τους μετόχους του για ένα «πιάτο φακή» και οι Μαρινάκης και Σαββίδης ως νέοι μέτοχοι και ο Βαρδινογιάννης ως παλιός το εγκατέλειψαν στέλνοντας στην ανεργία 500 οικογένειες.
Σήμερα ο Μαρινάκης με τον αμύθητο πλούτο, με τον έλεγχο του Δήμου Πειραιά, με την παντοκρατορία στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, με την εμφανή χρηματοδότηση της ΝουΔου αλλά και με τις κακουργηματικές κατηγορίες που τον ακολουθούν από την δικαιοσύνη, σαρώνει μονοπωλιακά την ενημέρωση και τους βγάζει και γλώσσα προσφέροντας (για την ταινιοθήκη του MEGA) το ποσό 33.999.999€ (εσωτερική πληροφόρηση;)
Στην ΝουΔου επιχαίρουν για τον κουμπάρο. Είναι γιατί δεν γνωρίζουν τα λόγια του Γκαίτε:
“Αν ο κροκόδειλος έφαγε τον εχθρό σου, αυτό δεν σημαίνει πως έγινε και φίλος σου.”
Κουτί Πανδώρας
